Powrót

Chociaż twarde skały, to jednak delikatna je drąży woda.

22 kwietnia 2025 - 31 maja 2025

Głęboka, źródlana, zdrojowa, powierzchniowa, gruntowa, podskórna, czysta, martwa, stara, deszczowa, śniegowa, twarda, mętna, bystra, modra, bezbarwna, smaczna, zdradliwa - to jedne z wielu określeń, które znajdują się pod hasłem “woda” w Słowniku stereotypów i symboli ludowych. Woda i związane z nią ekosystemy naturalne, wraz z zachodzącymi procesami - ciągłymi przemianami są głównymi bohaterami wystawy.

Osią koncepcji jest w pełni zmysłowa, cielesna jak i duchowa relacja człowieka z przyrodą.
Obserwacja środowiska naturalnego, relacji zachodzących pomiędzy elementami krajobrazu, wodą, glebą i roślinnością jest podstawą dla całej realizacji.
Od 2022 roku spędzam dużo czasu w terenie, podróżuję sama, pieszo bądź rowerem. Słucham, dotykam, oddycham, obserwuję, czuję - wszystkie zmysły aktywizują się dość szybko, wystarczy znaleźć się samej na zarośniętej, od dawno nieużywanej ścieżce wijącej się stromą skarpą jeziora.
Odwiedzam miejsca zwykle odludne, przede wszystkim obszary chronione, możliwie najdziksze i cenne przyrodniczo - olsy i łęgi(podmokłe lasy), bagna, torfowiska, źródliska, doliny nieuregulowanych rzek, jeziora, skaliste wąwozy okresowo stające się rwącymi potokami.

Naturę obserwuję z wielu perspektyw - biologii, geologii, religii, filozofii, kultury.
Jednocześnie wiedzę tę zestawiam z dość osobistym, indywidualnym podejściem, w którym dominują intuicja i wielozmysłowe doznawanie rzeczywistości.
Miejsca dla mnie szczególne stają się inspiracją i bohaterami fotografii, obrazów i obiektów.
Postacie zanurzają się tu w krajobrazie, płynnie przeplatają się z roślinnością, stając się częścią przestrzeni naturalnych.
Człowiek podlega tu tym samym mechanizmom, które kształtują teren.
Woda stopniowo drąży doliny, przesuwa bieg rzek, szlifuje chropowate kamienie, milimetr po milimetrze, bądź niekiedy ze wzmożoną siłą liczoną w metrach, rzeźbi krajobraz.
Obserwacja środowiska naturalnego zwraca uwagę na ciągłą dynamikę zmian zachodzących w naszym otoczeniu.
Bliskie jest mi myślenie o świecie zgodnie z ideą istnienie odpowiedniości między wielkim i małym światem (występowanie analogicznych praw i zasad w makro i mikrokosmosie).
Uważna analiza środowiska może stać się też kalką, przez którą spojrzymy w inny sposób na własne życie.

W moim odczuciu praktyka artystyczna w dobie kryzysu klimatycznego powinna wskazywać na źródła problemu z jakim aktualnie się mierzymy.
Bez zrozumienia powodów (oddzielenie człowieka od natury; przeciwstawność kultury i natury), trudniej jest efektywnie wprowadzać zmiany z
traktowaniu środowiska naturalnego, tak by były one czytelne dla społeczeństwa.

Prezentowana na wystawie postawa nawiązuje do terminu głębokiej ekologii (deep ecology), nurtu stworzonego w latach 70. przez norweskiego profesora Arne Naess.
Teoria ta łączy aspekty filozoficzne ze sferą uczuć, duchowością i codzienną aktywnością.
Zakłada konieczność zadawania pytań: o przyczyny kryzysu klimatycznego, jak chcemy żyć, zgodnie z jakimi przekonaniami chcemy postępować.
Na poziomie ideologicznym podstawą głębokiej ekologii jest przekonanie, że człowiek jest częścią ziemi, a nie oddzieloną od niej jednostką.

Wystawę możecie odwiedzać od 22 kwietnia do 31 maja w godzinach otwarcia Pałacu Generała Dąbrowskiego w Winnej Górze.

Bio
Marta Węglińska (ur. w 1990 na Lubelszczyźnie) – absolwentka studiów magisterskich na kierunku Intermedia (2016) oraz studiów licencjackich na wydziale Malarstwa (2014) na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Trzykrotna stypendystka MKiDN (2015, 2010, 2008) oraz laureatka Nagrody MKiDN (2014). W latach 2013 - 2017 współprowadziła i kuratorowała Galerię Silverado. Założycielka inicjatywy edukacyjno-artystycznej Kobalt Migrating Platform. Laureatka międzynarodowego rocznego stypendium Rządu Indonezyjskiego Darmasiswa RI w Indonezji. Zajmuje się sztuką i edukacją kulturową, inspirując się głównie środowiskiem naturalnym i symboliką związaną z naturą.

Prezentowała swoje realizacje na wystawach, m.in. w Muzeum Narodowym w Dżakarcie, Miejscu Projektów Zachęty w Warszawie, Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Art Encounters Foundation w Timisoarze (Rumunia), Kunsthalle w Hanowerze, WRO Art Center we Wrocławiu, Fundacji Razem Pamoja w Krakowie oraz podczas Alt_Cph 15 ­Copenhagen’s Alternative Art Fair i "Supermarket – Stockholm Independent Art Fair".